Algemeen

Oude schuren, waar de pannen van het dak vliegen …

Een reactie plaatsen

Iemand wees er ons op dat er in Knesselare in deze tijd nogal wat oude landbouwschuren staan te verkommeren (afgewaaide pannen, etc.). Dat is elders in Aalter wellicht ook zo. Een verloren zaak? Of valt er nog iets te redden?

Sommige ervan zijn 160 jaar oud. Mooie exemplaren staan er op de Driepikkel, in Buntelare (hoek Ameldonk), voorbij “de kruise” in de Hoekestraat, in de Kapellestraat, in Westvoorde… Behoren schuren tot ons erfgoed? Ja en neen. Het gaat natuurlijk om persoonlijk bezit, van landbouwers of hun erfgenamen, van actieve en niet meer actieve of opgedoekte bedrijven, en het onderhoud van die gebouwen is een zware last voor de landbouwers.  Anderzijds mag de burger het betreuren dat het agrarische landschap verarmt en dat een deel ervan zelfs verdwijnt.

Valt zoiets op te lossen? Via vriendelijke vragen? Via een oproep aan de landbouworganisaties om dat probleem eens onder ogen te zien en mogelijks mee te onderzoeken of er hier en daar iets kan gebeuren om te redden wat er te redden valt? Via de vraag aan het gemeentebestuur of boeren die een inspanning doen voor erfgoedbehoud mogelijks kunnen worden gecompenseerd voor onderhoudskosten? Of is de kostprijs van renovatie en behoud zo absurd hoog dat niets meer te redden valt?

Bij sommige Knesselaarse hoeven is een respectabel geboortejaar aangebracht op of “ingemetseld” in de gevel. 1830, 1849, 1963, châpeau… Er zit er eentje tussen waarvan het dak is gebouwd met de balken van de oude Knesselaarse kerk (einde 19de eeuw). Toch jammer voor fietsers en passanten om te zien hoe zo’n mooie getuigen van een nog niet zo ver verleden ‘in poer en médoilden’ vallen.

Onze fotograaf Paul trok met zijn camera eens naar alle uithoeken van Knesselare om een aantal mooie exemplaren te fotograferen. Alvast goed voor een mooie prentenbak.

Aalter, Algemeen

Warm in Aalter? Afkoelen aan de ‘zee der Gentenaars’ misschien?

Een reactie plaatsen

De zomerdagen komen er aan en dan is wat verkoeling mooi meegenomen.  Aan de Zee der Gentenaars misschien?

Voor de Tweede Wereldoorlog trokken de inwoners van Aalter en omgeving naar de Kraenepoel. Maar ook van buiten de gemeente doken de badgasten op. In het weekblad ’t Getrouwe Maldeghem van 7 juli 1935 lezen wij volgend bericht: “Het badseizoen aan de Craenepoel is sinds eenigen tijd terug geopend. Verleden Zondag heerschte er wederom ene reusachtige drukte. Niet alleen de menschen uit onze gemeente maar de bevolking uit het omliggende maakt er ruim gebruik van. Vroeger noemden we de Craenepoel wel eens het strand der minbegoeden. Thans zijn er al die hem ‘de zee der Gentenaars’ noemen.”

Het gemeentebestuur probeerde behoedzaam natuur en recreatie met elkaar te verzoenen. Daarvoor had het in 1934 zelfs een reglement uitgevaardigd, waarin o.a. volgende verbodsbepalingen waren opgenomen:

“Art. 8 Het is streng verboden:

  1. Op de eilanden en in de bossen te gaan
  2. Aan niet-baders in de kledingplaatsen te gaan
  3. In badkostuum te wandelen of zonnebaden te nemen
  4. De omheiningen te beschadigen, te bevuilen of door welkdanig geschriften, tekeningen of andere te ontsieren
  5. Welkdanige politieke voordrachten of vergaderingen te houden
  6. Autos, motos of andere voertuigen in de dreven rond de Kraenepoel te plaatsen
  7. Op velo te rijden tussen de door de plankjes aangeduide plaatsen
  8. Tenten of dergelijke te plaatsen”

Meer lezen: klik hier voor de blog Geschiedenisvanaalter

 

Algemeen, Maria-Aalter

DE LATTENKLIEVERS VAN MARIA-AALTER

Een reactie plaatsen

Vanaf het einde van de 18de eeuw kwamen meer mensen zich vestigen op het ‘Aalters Hoekske’, later de parochie St.-Maria-Aalter. Dat ging samen met de ontginning van het daar nog aanwezige veld door een aantal groot­grondbezitters.

De beste gronden werden omgezet tot akkers en op de minder geschikte bodems werd bos aangeplant. De bossen verschaften werk, niet alleen voor het aanplanten en rooien van bomen, maar ook voor het verwerken van hout.

Eén van die activiteiten was de lattenklieverij. Aan­gelokt door het aanwezige hout, de vele beschikbare handen en de lage lo­nen vestigde het bedrijf Lemahieu zich in Beernem en St.-Joris. Veel men­sen van Maria-Aalter gingen in het ‘lattekot’ werken. Anderen werkten thuis voor het bedrijf of voor zichzelf. Ruim een halve eeuw bloeide de lattenklie­verij in de streek. Nieuwe materialen om plafonds te maken verdrongen deze activiteit na de Tweede Wereldoorlog. De lattenklieverij werd geschiedenis…

Maak kennis met het lattenklieven in Maria-Aalter en omgeving. Dit ambacht bestond erin om boomstammen te klieven tot dunne plafondlatjes. Benieuwd hoe het allemaal in zijn werk ging?
We verwelkomen u graag op een tentoonstelling daarover in de kerk van
Maria-Aalter op 10, 11 en 12 mei 2019

Programma:

Opening op vrijdag 10 mei om 19.30 uur met digitale lezing over ‘de lattenklieverij’ door Jean Camerlinckx

Op zaterdag 11 mei is de tentoonstelling geopend van 10 tot 12 uur en van 14 tot 17 uur. Op zondag 12 mei van 10 tot 12 uur en van 14 tot 17 uur.

De expo Lattekot 2.0 is een initiatief van CAG in samenwerking met Gemeente Beernem, Provinciaal bezoekerscentrum Bulskampveld, Heemkndige Kring Bos en Beverveld en Cultuur Historische Kring Sint-Joris. Meer info: http://www.collectiebulskampveld.be

 

Vereniging voor Heemkunde en Geschiedenis (Aalter, Aalter-Brug, Bellem Knesselare, Lotenhulle, Poeke, Sint-Maria-Aalter, Ursel)