Iemand wees er ons op dat er in Knesselare in deze tijd nogal wat oude landbouwschuren staan te verkommeren (afgewaaide pannen, etc.). Dat is elders in Aalter wellicht ook zo. Een verloren zaak? Of valt er nog iets te redden?
Sommige ervan zijn 160 jaar oud. Mooie exemplaren staan er op de Driepikkel, in Buntelare (hoek Ameldonk), voorbij “de kruise” in de Hoekestraat, in de Kapellestraat, in Westvoorde… Behoren schuren tot ons erfgoed? Ja en neen. Het gaat natuurlijk om persoonlijk bezit, van landbouwers of hun erfgenamen, van actieve en niet meer actieve of opgedoekte bedrijven, en het onderhoud van die gebouwen is een zware last voor de landbouwers. Anderzijds mag de burger het betreuren dat het agrarische landschap verarmt en dat een deel ervan zelfs verdwijnt.
Valt zoiets op te lossen? Via vriendelijke vragen? Via een oproep aan de landbouworganisaties om dat probleem eens onder ogen te zien en mogelijks mee te onderzoeken of er hier en daar iets kan gebeuren om te redden wat er te redden valt? Via de vraag aan het gemeentebestuur of boeren die een inspanning doen voor erfgoedbehoud mogelijks kunnen worden gecompenseerd voor onderhoudskosten? Of is de kostprijs van renovatie en behoud zo absurd hoog dat niets meer te redden valt?
Bij sommige Knesselaarse hoeven is een respectabel geboortejaar aangebracht op of “ingemetseld” in de gevel. 1830, 1849, 1963, châpeau… Er zit er eentje tussen waarvan het dak is gebouwd met de balken van de oude Knesselaarse kerk (einde 19de eeuw). Toch jammer voor fietsers en passanten om te zien hoe zo’n mooie getuigen van een nog niet zo ver verleden ‘in poer en médoilden’ vallen.
Onze fotograaf Paul trok met zijn camera eens naar alle uithoeken van Knesselare om een aantal mooie exemplaren te fotograferen. Alvast goed voor een mooie prentenbak.
Neem ook eens een kijkje op de site KnesselaarsNieuws.
